III. Kazanie anagogiczne
Uczyni Pan zastępów, itd. (Iz 25, 6). Zobaczmy, co znaczy tych pięć rzeczy — góra, uczta, tlustość, szpik i wino. Górą jest owa niebieska ojczyzna, dlatego Izajasz: Będzie wam pieśń jako głos poświęconego święta, i wesele serdeczne, jak temu, który idzie z piszczałką, aby wejść na górę Pańską do mocnego Izraelowego (Iz 30, 29).
Zauważ tu trzy rzeczy: Pieśń, wesele i piszczałkę. W pieśni - cześć głoszona ustami, która, jak mówi Kasjodor, będzie w ojczyźnie niebieskiej: Na wieki wieków, rzecze, będą cię chwalić (Ps 83, 5). W weselu - okrzyk serca. W piszczałce - zgodna melodia ciała i ducha, jaką w doskonały sposób posiądziemy podczas powszechnego zmartwychwstania, i z którą ciesząc się i śpiewając wejdziemy na górę niebieskiej ojczyzny, do mocnego Jezusa Chrystusa, który uwolnił z ręki mocarza Izraela, czyli swoich wiernych, dla których na tej górze niebieskiej przygotował Ucztę.
O niej u Łukasza: A ja wam przekazuję królestwo, jako mi przekazał Ojciec mój, abyście jedli i pili u stołu mego w królestwie moim (Łk 22, 29n). Stołem zastawionym dla użytku wszystkich Świętych jest chwała niebieskiego życia, w której będą trzy rzeczy: Uczta, z rzeczy tłustych, ze szpiku i wystałego wina, które oznaczają potrójną radość Błogosławionych.
Uczta z rzeczy tłustych oznacza tę radość, jaką będą mieli z oglądania całej Trójcy. Uczta ze szpiku oznacza ową radość, jaką będą mieli z własnej szczęśliwości i z blasku wewnętrznego sumienia. O te dwie rzeczy modlił się Dawid: Jakby sadłem i tłustością, to znaczy ową dwojaką radością, niech będzie napełniona dusza moja; a wtedy wargami wesołości wychwalać usta moje (Ps 62, 6).
W wystałym winie - radość całego triumfującego Kościoła, który wtenczas prawdziwie będzie oczyszczony, ponieważ to, co śmiertelne przyoblecze się w nieśmiertelność, a to, co skazitelne, przyoblecze się w nieskazitelność, której niech nam raczy użyczyć ten, który jest błogosławiony na wieki. Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz